Emsal Karar 1

Terör örgütü mensuplarınca girdiği çatışmada sol el ve sol karın boşluğundan vurularak yaralandığı anlaşılan davacı hakkında düzenlenen ek raporda, vücut fonksiyon kaybının bulunduğunun belirtilmesi nedeniyle OYAK kısmi malûliyet yardımı yapılmaması işleminin hukuka aykırı olduğu sonuç ve kanaatine varılmıştır. 

Kısmi malûliyet yardımı yapılabilmesi için; kısmi malûliyet sonucu vücut fonksiyon kaybının söz konusu olması, bu malûliyetin devamlı olması ve vücut fonksiyon kaybının oranının 205 sayılı OYAK Kanununa Ek 2 no.lu cetvelde sayılan hallerden veya bunlara kıyasen hesaplanan bir oranda bulunması gereklidir.   

Davacıda meydana gelen arızanın kanunda belirtilen şekilde ve oranda bir arıza olup olmadığının tespit edilmesi maksadıyla davacı hakkında rapor tanzim ettirilmiş, GATA Hastanesi Baştabipliği Sağlık Kurulunun 12.05.2010 gün ve 197 sayılı ek raporunda “Ateşli silah yaralanması sonucu sol el 1. metakarp fraktürü, eksploratris laparotomi, ince barsak segmenter rezeksiyonu, ucuca anastomoza, neden olan yararlanmasının;  
1. İnce barsak segmenter rezeksiyonuna neden olan arızasının daimi olduğu,  
2. Kişide tarif ve tespit edilen fonksiyonel kaybın, 205 sayılı Ordu Yardımlaşma Kurumu Kanununa Ekli 2 no.lu tablosunda karşılığının olmadığı, vücut fonksiyon kayıp oranının kıyasen belirlenebileceği,  
3. 16.07.2006 tarih ve 26230 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanan Özürlülük Ölçütü, Sınıflandırması ve Özürlülere verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik dikkate alındığında;  
Sindirim Sistemi Bölümü Tablo 3.’e göre; ince barsak segmeter rezeksiyonunun % 10 (yüzdeon) olduğu,  
4. Tüm vücut fonksiyon kaybının kıyasen % 10 (yüzdeon) olduğu kanaatini bildirir GATA Sağlık Kurulu Ek Raporudur.” şeklinde kanaat belirtilmesi üzerine davacının raporda belirtilen şekilde ve oranda kısmi malûliyet yardımını hak ettiği kanısına varılarak işlemin iptaline karar verilmiştir. 

(AYİM 3.D., 27.05.2010; E. 2010/42, K. 2010/656) 

Emsal Karar 2

Kısmi maluliyet yardımı yapabilmesi için  kaza sonucu oluşan kısmi maluliyetin devamlılık içermesi ve ayrıca bu maluliyet  sonucu vücut fonksiyon kaybının oluşması yeterlidir.

TSK Rehabilitasyon ve Bakım merkezi Sağlık Kurulu’nun 18.11.2003 tarihli zeyil raporunda davacının helikopter kazasında yaralanması sonucu %75 oranında vücut fonksiyon kaybına uğradığı, söz konusu fonksiyon kaybının, GATA’nın 29.03.2005 tarihli raporu ile OYAK Kanununa ekli (II) nolu tabloda belirtilen maluliyet oranları ile kıyasen yapılan değerlendirmede % 56 olarak tespit edildiği belirtildiğinden, davacıya kısmi maluliyet yardımı yapılmaması işleminin hukuka uyarlı olmadığı sonucuna varılmıştır. 

(AYİM 3. D., 14.04.2005; E.2004/857 K.2005/560) 

Emsal Karar 3

205 sayılı OYAK Kanuna ekli çizelgede tam karşılığı olmamakla birlikte, kıyasen, vücut fonksiyon kayıp oranı %30 olan davacıya kısmi maluliyet yardımı yapılması gerekir. 

Davanın konusu OYAK Kanununun 26 ncı maddesi kapsamında malûliyet yardımı yapılmaması işleminin iptali istemi olduğuna göre davacı vekilinin bu talebinin tam ve daimi malûliyet yardımı ve kısmi malûliyet yardımı bakımından ayrı ayrı değerlendirmek gerekmektedir.  

Tam ve daimi malûliyet yardımı yapılması konusunu düzenleyen 205 Sayılı OYAK Kanunun 26 ncı maddesinin (a) bendine göre tam ve daimi malûllük yardımı, üyelerden herhangi birinin ister vazife dahili ister vazife harici olsun, herhangi bir kaza, hastalık ve sakatlık neticesinde bir işle meşgul olmak imkanından kat’i surette mahrum kaldığı hususunun Sağlık Kurulu Raporu ile kanıtlandığı takdirde yapılır. Kanun metninden anlaşıldığı üzere bir üyeye tam ve daimi malûliyet yardımının yapılabilmesi için bir işle meşgul olmak imkanından kesin olarak mahrum kalması gerekmektedir.  
205 sayılı OYAK Kanununun “kısmi malûliyet yardımı” nı düzenleyen 26/b maddesinde “kısmi malûllük, üyelerden birisi her hangi bir kaza dolayısıyla daimi ve fakat kısmi bir malûliyete uğradığı takdirde iş bu kanunun ilişik 2 Nolu tablodaki nispetler dahilinde kısmi malûliyet yardımına hak kazanır...” denilmektedir.  

205 sayılı Kanuna Ek 2 Nolu “Ordu Yardımlaşma Kurumu Malûliyet Tablosu” nun incelenmesinde ise belli vücut organlarının (kol, el, bacak, ayak, el ve ayak parmakları, göz, kulak) tamamen veya kısmen kayıplarının, belli vücut organlarının (omuz, dirsek, diz, bilek, kalça) hareket kısıtlılıklarının, iyi kaynamayan kimi kırıkların (bacak, ayak, dizkapağı, alt çene) kısmi malûliyete yol açacaklarının belirtilerek, bunların ne oranda malûliyete yol açacaklarının yüzde olarak da gösterildiği görülmektedir. Aynı tablonun altında ayrıca “Yukarıdaki cetvelde zikredilmiş bulunan malûliyetlerin nispeti, daha az vahim olsalar bile, bunların ehemmiyet derecelerine göre ek cetvelde yazılı nispetlere kıyasen tayin olunur.”  denilmektedir.  

AYİM kararlarında (AYİM. 1.D. 8.10.2002 tarih, 2002/1237-1312 E.K., AYİM 1. D. 15.12.1998 tarih E. 1998/1059, K. 1998/1057, AYİM 27.04.1999 tarih 1998/1055, .1999/379, AYİM 1.D. 30.11.1999 tarih E.1999/1106, K.1999/1163) 205 sayılı Kanuna ekli 2 No’lu  tabloda belirtilen malûliyetlerin örnek olmak üzere sayıldığı, benzer vücut fonksiyon kaybına neden olan malûliyet hallerine de vücut fonksiyon kaybı oranında malûliyet yardımı yapılması gerektiği kabul edilmiştir.  

Dosyada bulunan GATA Sağlık Kurulunun 14.08.2002 tarih ve 1802 no.lu raporunda davacı hakkında “askeri sivil memur olarak görev yapamaz” kararı verildiği; GATA Sağlık Kurulunun 07.07.2003 tarih ve 195 no.lu Ek Raporunda da davacıda “ T 11 eski kırığı T8-L1 arası posterior füzyon” saptandığı, bu teşhis ile ilgili olarak, vücut fonksiyon kayıp oranının 205 sayılı Kanunun Ek (2) no.lu çizelgede belirtilmediğinin tespit edildiği; bundan başka davacının malûl hale gelip gelmediği, vücut fonksiyon kaybına uğrayıp uğramadığı hususlarıyla ilgili olarak bir açıklama yapılmadığı görülmektedir. Bu durum karşısında davanın sağlık durumunun 205 sayılı Kanunun 26 ncı madde kapsamında malûliyet yardımı için gerekli koşulları taşıyıp taşımadığının tespiti amacıyla, ara kararı ile GATA’dan ek sağlık kurulu raporu istenmiş; ara kararı üzerine GATA Sağlık Kurulunun düzenlendiği 07.05.2004 tarih ve 120 sayılı ek raporda “T11 Eski kırığına T8-L1 Arası Posterior Füzyon Ameliyatlısı” tanısı ile “Askeri Sivil Memur Olarak Görev Yapamaz” kararı alan hastanın 205 sayılı OYAK Kanununa ekli  nolu çizelgede tam karşılığı olmamakla birlikte omurga hareketlerini kısıtlaması nedeniyle kifo-skolyoz maddesine kıyasen vücut fonksiyon kayıp oranının % 30 (otuz) olduğunu bildirir” kararı verildiği; ek rapordaki eksik kalan hususların ara kararı ile yeniden sorulması üzerine GATA Baştabipliğinin 06.12.2004 tarihleri arasında cevabında “hastalığın kati tedavisinin mümkün olmadığı fikren çalışabileceği ve bedensel olarak çalışmaktan kati surette mahrum kalmadığı anlaşılmaktadır” kararının verildiği anlaşılmıştır.  

Yukarda açıklanan mevzuat ve GATA tarafından düzenlenen 07.05.2004 tarih ve 120 sayılı ek rapor karşısında davacıya kaza kaynaklı rahatsızlığından dolayı 205 sayılı OYAK Kanunun 26/b maddesi kapsamında kısmî malûliyet yardımı yapılması gerekirken aksi yönde tesis edilen işlemin sebep unsuru yönünden hukuka aykırı olduğu sonucuna varılmıştır.  

Diğer yandan davacının rahatsızlığının 205 sayılı Kanunun 26/a maddesi kapsamında “bir işle meşgul olmak imkanında kati surette mahrum kalmak” koşulunu gerçekleştirmediğinden tam ve daimi malûliyet yardımı yapılmaması işleminin ise hukuka aykırı bir yönünün bulunmadığı sonucuna varılmıştır.

(AYİM 3.D., 23.12.2004; E.2003/416, K.2004/1853)

Emsal Karar 4

Kısmi maluliyet yardımı yapılabilmesi için maluliyeti doğuran olayın kaza kaynaklı olması gerekli olup, davacıda mevcut “HBV İNFEKSİYONU” rahatsızlığının bünyesel kaynaklı olması nedeniyle kısmı maluliyet yardımı yapılmaması işlemi hukuka uygundur.

Dava konusunda davacının malûliyetin “kaza” kaynaklı olmadığı tamamen “hastalık” orijinli bulunduğu kuşkusuzdur. Bu açıdan bakıldığında öncelikle taraflar arasında uyuşmazlık konusu olan hastalığın davacının OYAK üyeliğine müracaat ettiği tarihte mevcut olup olmadığının da bir önemi bulunmaktadır. Dava konusu olayda HBV İnfeksiyonu  rahatsızlığının bünyesel  bir hastalık olup, bir kazadan kaynaklanması mümkün değildir. Davacının düçar olduğu Hepatit B hastalığının bir kaza sonucu kendisine bulaştığı yönünde bir iddiası da mevcut değildir.  Nitekim davacının hastalığı olan Hepatit B ile ilgili  AYİM’de görülen bir başka davada   belirtildiği üzere, GATA K.lığının 17.08.2001 gün ve İnf.Hst. 2000-677-01 sayılı bilirkişi raporuna göre, HBV virüsünün cinsel temas, ortak kullanılan jilet, enjektör, diş fırçası, kulak deldirme gibi ortak kullanılan alet ve girişimlerle bulaştığı, virüs bulaşan erişkinlerin % 90’nının virüsü vücutlarından atma ihtimalinin bulunduğu, taşıyıcılık durumunda iş gücü kaybı yaratmadığı virüsün aynı odada veya yemekhane gibi toplu yerlerde bulunmakla bulaşmasının mümkün  olmadığı   belirtilmekte   ve   hastalığın bünyesel bir hastalık olduğu açıklanmaktadır. {AYİM 2 nci Dairesinin 23.01.2002 tarih ve E: 2001 / 226, K: 2002 / 102 Sayılı Kararı (AYİM Dergisi S.17 Kitap; 2 Sahife; 1072-1075)} 

(AYİM 3.D., 9.10.2003; E.2003/499, K.2003/217)